Płyty gipsowo-kartonowe stały się nieocenionym materiałem do wykonywania okładzin czy sufitów i obecnie używane są w prawie każdym rodzaju budownictwa. Niezwykłą popularność zawdzięczają m.in. niskiej cenie, lekkości, szerokiej gamie możliwości zastosowania oraz łatwości montażu. W praktyce oznacza to, że z płyt gipsowych można wykonać niemalże każdą zabudowę, począwszy od osadzenia ich na ścianach czy sufitach, skończywszy na wykończeniu podłóg, schodów czy konstrukcji zaokrąglonych.
Montaż tytułowego materiału nie wymaga od wykonawcy wielkiego doświadczenia. Dla uzyskania wysokiej jakości wykonania i trwałości konstrukcji kluczowym jest jednak wybór odpowiedniego sposobu składania poszczególnych elementów. Przed instalacją okładziny z tego rodzaju płyt należy również pamiętać o wcześniejszym zagruntowaniu powierzchni podłoża, aby nie chłonęło ono zbyt dużej ilości wody oraz zaprawy klejowej. Dzisiejsza technologia budowlana wyróżnia trzy metody montażowe.
Pierwszą z nich jest metoda montażu bezpośredniego. Częstotliwość wykonywania prac w oparciu o ten sposób jest najwyższa. Kluczem do pomyślnie wykonanej instalacji jest uprzednie przygotowanie podłoża- ściana na którą osadzona zostanie płyta powinna być względnie równa, a jej odchylenie od płaszczyzny nie może przekraczać 1,5 cm w pionie. Na zagruntowaną powierzchnię przytwierdzana jest odpowiednio docięta płyta z zaprawą klejową w postaci tzw. „placków” umieszczonych względem siebie w odległości ok. 30 cm. Po przytwierdzeniu elementu dokonana zostaje ostateczna korekta. Wykonawca wspomaga się wówczas narzędziem, najczęściej w postaci gumowego młotka. Prawidłowo przeprowadzony proces montażu weryfikuje wskazanie poziomicy.
Kolejnym sposobem przytwierdzania elementów jest osadzenie płyty gipsowo- kartonowej na tzw. pasach. Metoda ta stosowana jest przy montażu okładzin na nierównym podłożu. Do ściany przytwierdzamy wąskie, minimum 5-centymetrowe pasy wykonane z wcześniej przygotowanej płyty i umieszczamy je w odstępach ok. 60 cm w taki sposób, aby elementy znajdowały się w jednej płaszczyźnie. Na tak przygotowaną konstrukcję za pomocą szpachli zębatej nanosi się zaprawę klejową a w następnej kolejności odpowiednio dociętą płytę.
Ostatnią z głównych metod zabudowy płyt gipsowo-kartonowych jest montaż punktowy stosowany wówczas, gdy na powierzchni podłoża znajduje się kruszący tynk czy farba olejna. W takim przypadku osadzenie płyty wymaga wcześniejszego przygotowania punktów montażowych. W podłożu za pomocą otwornicy wykonuje się otwór, w który aplikuje się klej gipsowy tak, aby stworzył pewną wypukłość. Aby płyta została osadzona w sposób prawidłowy, otwory powinny znajdować się w odległości ok. 30 cm od siebie. Kolejną czynnością jest montaż płyty. Pamiętać należy, aby styki pomiędzy poszczególnymi płytami zostały dodatkowo zaszpachlowane i wzmocnione za pomocą taśmy z włókna szklanego. Tak przygotowana konstrukcja gotowa jest do malowania czy układania tapet.
