Beton to materiał powstały z cementu, kruszywa grubego i drobnego, wody oraz ewentualnych domieszek i dodatków. Kiedy mamy do czynienia z całkowicie wymieszanymi składnikami betonu, które są jeszcze w stanie umożliwiającym zagęszczenie – nazywamy to mieszanką betonową. Jeżeli mieszanka jest w stanie stwardniałym i osiągnęła już pewien poziom wytrzymałości na ściskanie – staje się betonem stwardniałym.
Betony dzielimy według następujących kryteriów:
Betony dzielimy według następujących kryteriów:
Beton dzielimy według gęstość pozornej:
Ważną cechą betonu jest jego wytrzymałość na ściskanie. Gwarantowaną wartość wytrzymałości określa klasa betonu.
Produkowany przez nas beton spełnia wymagania odpowiednich norm. Wraz z wejściem do Unii Europejskiej i dostosowywaniem polskich przepisów do unijnych, została wprowadzona nowa norma (PN-EN 206-1) określająca wytrzymałość betonów zwykłych symbolem C../.. (np. C20/25 oznacza beton o minimalnej wytrzymałości charakterystycznej oznaczonej na próbkach walcowych wynoszącej 20 MPa (próbka walcowa o wymiarach: średnica 15 cm, wysokość 30 cm) i minimalnej wartości wytrzymałości charakterystycznej (wytrzymałość charakterystyczna to wartość osiągana przez minimum 95% próbek danej partii, równoznaczne jest to z 5% przedziałem ufności) oznaczonej na próbkach sześciennych wynoszącej 25 MPa (próbka sześcienna 15 cm × 15 cm × 15 cm).
Zgodnie z normą PN-EN 206-1:2003 klasy określają wytrzymałość charakterystyczną na ściskanie, mierzoną w 28 dniu dojrzewania betonu.
Kolejną cechą jest wodoszczelność betonu, która w dużej mierze zależy od jego porowatości. Współczynnik ten oznaczany jest stopniami wodoszczelności – W2, W4, W6, W12. Liczba oznacza wielkość ciśnienia słupa wody w MPa oddziałującego na próbkę betonową o grubości 15 cm.
Mieszanka betonowa może być produkowana o konsystencji ciekłej, półciekłej, plastycznej, gęstoplastycznej i wilgotnej – oznaczanej wg metody opadu stożka w mm. Konsystencja określa podatność na przemieszczenie mieszanki betonowej, co ma ogromne znaczenie przy tłoczeniu mieszanki za pomocą pomp, układaniu w szalunkach o skomplikowanych kształtach i dużej ilości zbrojenia, w transporcie oraz przy zagęszczaniu.
Zgodnie z normą EN 12350-2 klasy tworzone są metodą opadu stożka.
Mieszanka betonowa cechuje się odpowiednimi wymaganiami odnośnie odporności na warunki atmosferyczne związane z zimnem, a dokładniej z mrozem, która to odporność określona jest stopniem mrozoodporności F25, F50, F75, F100, F150, F200, F300.
Do mieszanki betonowej stosujemy różnego rodzaju domieszki modyfikujące strukturę i właściwości betonu. Mogą to być dodatki uplastyczniające, napowietrzające, uszczelniające, przyspieszające wiązanie oraz opóźniające wiązanie i twardnienie.
Domieszki bardzo dobrze wpływają na właściwości mieszanek betonowych.
W produkcji betonu stosujemy również dodatki w postaci włókien stalowych, z tworzyw sztucznych, węglowe. Zastosowanie w betonie włókna rozproszonego jest niekiedy najlepszym sposobem na uniknięcie rys i pęknięć skurczowych oraz na poprawianie właściwości mechanicznych. Takie betony, nazywane kompozytowymi, najczęściej znajdują zastosowanie przy budowie nawierzchni ulic, autostrad, mostów oraz dróg i posadzek przeznaczonych dla sprzętu ciężkiego, a także na nawierzchnie hal fabrycznych oraz posadzek o podwyższonej odporności na uderzenia i ścieranie.
W miejscach, gdzie utrudnione lub niemożliwe jest zagęszczenie mieszanki betonowej, znajdą zastosowanie beton samozagęszczający. Posiada on zdolność szczelnego wypełnienia deskowań, samoczynnego odpowietrzenia i zagęszczenia pod własnym ciężarem. W skład betonów samozagęszczających wchodzą betony architektoniczne.
Zastawanie betonu w budownictwie jest bardzo szerokie. Oprócz standardowego budownictwa mieszkalnego i użytkowego znajduje zastosowanie przy budowie nawierzchni dróg, autostrad, mostów, posadzek, nadbrzeży portowych, zbiorników retencyjnych, zbiorników w oczyszczalniach ścieków, nawierzchni hal fabrycznych, targowych oraz wiele innych.